ROLL 4 THE GALAXY- zarządzanie losowością jeszcze nigdy nie było tak kolorowe

Od razu się przyznaję, że nie grałam w Race for the Galaxy, które jest starszym bratem Roll’ a (karcianym).  Może kiedyś się to zdarzy, ale póki co od większości osób, które znają obie gry, jest informacja zwrotna, że Roll for the Galaxy jest jednak lepszy.

Zacznę od tego, co najbardziej skusiło mnie do zakupu tej gry bez uprzedniego testowania:

Kostki! 111 ślicznych, kolorowych kostek! I się jeszcze okazało, że są bardzo miłe w dotyku, fajnie grzechoczą w kubeczku ( nie wiem, co to za plastik czy co to w ogóle za tworzywo, ale bardzo je lubię). Wysypiesz je na stół i to będzie dla Ciebie wspaniały moment. O ile lubisz kostki.

Już po odpakowaniu gry okazało się, że jednak kostka kostce nierówna. Bo te kostki to tak naprawdę będą Twoi pracownicy, populacja, która ciężko tyra, żeby stworzyć najbardziej wypasione Imperium Galaktyczne. Są więc białe kości zwykłych Robotników, na których są wszystkie symbole akcji, czerwone to kości Wojska, które jest nastawione głównie na kolonizację innych planet, a z kolei żółte kostki Technologii Obcych Cywilizacji mają aż trzy jokery, co pozwala przyporządkowywać je do dowolnych zadań. I tak dalej. W doborze kości ( czyli doborze planet do skolonizowania, które dają konkretne kolory kości, a przede wszystkim w doborze kości z populacji do kubeczka w danej rundzie) raczej posługujesz się szacowaniem, która teraz najbardziej by się przydała. Chociaż są zapewne i tacy, którym wystarczy rzut oka na tabelkę i wyliczą sobie prawdopodobieństwo wyrzucenia takich a takich symboli.

Druga miła niespodzianka- kafelki. Są one dwustronne (nie licząc startówek*) i dają wybór- albo wybierasz stronę z technologią do opracowania, albo z planetą do skolonizowania. Bardzo ładne grafiki i bardzo fajne nazwy tychże planet i technologii.

Gra może skończyć się na dwa sposoby- albo kiedy ktoś położy dwunasty kafelek w swoim Imperium, albo jeśli skończy się pula punktów zwycięstwa. Tak jak w Scythe ten, kto kończy grę wcale nie musi okazać się jej zwycięzcą.

Zastanawiający jest sugerowany wiek graczy, tj. 13+ . Ma to chyba po prostu związek nie tyle z poziomem trudności zasad i rozgrywki, ale z dojrzałością… Bo Roll for the Galaxy to gra idealna dla takich, co dopuszczają oszukiwanie. Wyrzucone na kosteczkach symbole układamy za parawanikiem i jeśli ktoś ma ochotę, może sobie je poobracać na ścianki z pasującymi mu symbolami. To pokusa nawet dla starszych, więc dla młodszych może być nie do odparcia...

Wadą Roll for the Galaxy jest symultaniczne wykonywanie akcji. Kiedy wszyscy już znają grę, to nikt na nikogo nie czeka, tylko każdy chce jak najszybciej zrobić swoje akcje, przez co rozgrywka wyglądać może z boku jak zlot wiedźm mamroczących pod nosem zaklęcia. Przez to traci się kontakt z tym, co robią i co już mogą inni gracze, oraz ogólnie z innymi graczami. 

Właśnie pisząc te słowa pomyślałam, że można by wprowadzić home rule ‘a ( house rule) -  każdy z graczy po kolei wykonuje swoje akcje

zgodnie z kolejnością. Wtedy wszyscy będą widzieli, co kto robi, jakie ma technologie i ile jeszcze kafelków mu zostało do wybudowania Imperium. Brak kontaktu z resztą ludzi przy planszy jest głupi, zarówno z powodów rywalizacyjnych, jak i relacji, powiedzmy, społecznych.

                                                                                  I nawet znacznik pierwszego gracza sobie zrobiłam.

A więc skoro można jednak   obejść te wadę, to:

OCENA** :

złe/słabe/tyłka nie urywa/dobre+/naprawdę dobre/najlepsze

** publikowane oceny są całkowicie subiektywne i nie mają ambicji trendsetterskich

 ps. O dodatku pt. Ambicja - wkrótce.